Wstęp
Projekt pn. Ormiańskie Muzeum Wirtualne odzwierciedla i zaspokaja potrzebę zgromadzenia armeników i łatwego ich udostępnienia szerokiemu gronu zainteresowanych. Na zbiór składają się artefakty porozrzucane w polskich muzeach i bibliotekach oraz wyjątkowe eksponaty znajdujące się w kolekcjach rodzinnych. W 1933 roku otwarto Archidiecezjalne Muzeum Ormian we Lwowie - zbiór był eksponowany w Pałacu Arcybiskupim Kapituły Ormiańskiej. Myśl rozbudowania kolekcji, która przyświecała środowisku ormiańskiemu nie została zrealizowana z powodu wybuchu II wojny światowej, ekspatriacji Ormian na obecne tereny RP, a także zniszczeniu i rozkradzeniu zbioru przez Sowietów. Zdekompletowany zbiór muzealny znalazł się w polskich muzeach i archiwach na terenie całego kraju. W roku 1999 Muzeum Narodowe w Krakowie zaprezentowało zbiór armeników na wystawie pn. " Ormianie Polscy odrębność i asymilacja". Od tamtego wydarzenia minęły 23 lata. W nowoczesny i nowatorski sposób przybliżamy Państwu kulturę, historię i dziedzictwo Ormian Polskich, którzy od ponad 650 lat żyją w Rzeczypospolitej. Zapraszamy do wirtualnego spaceru po naszym Muzeum.
Ponieważ handel ze Wschodem był zdominowany przez Ormian, cały dział towarów wschodnich czyli: kobierce, hafty złote, aplikacje wzorzyste, broń ozdobiona szlachetnym kruszcem i drogimi kamieniami, rzędy, sajadaki, kałkany, nazywano we Lwowie "towarem ormiańskim".
Wśród wielu zjawisk zasługujących na podkreślenie w dziejach cywilizacji Wschodu, chyba najbardziej zdumiewający jest fakt, że Armenia – nazywana coraz częściej kolebką cywilizacji - była pierwszym państwem na świecie, w którym chrześcijaństwo zdobyło rangę oficjalnej religii państwowej . Stało się to już na początku IV wieku (301r.). Fakt ten miał poważne konsekwencje także dla rozwoju sztuki na tych terenach i wypracowania nowych form w oparciu o tradycje sztuki starożytnego państwa Urartu, bardzo silne wpływy sztuki perskich Sasanidów oraz bliskie kontakty ze sztuką Syrii. Przyjęcie chrześcijaństwa spowodowało przede wszystkim potrzebę wznoszenia kościołów dla wiernych i klasztorów dla duchowieństwa. Z zachowanych do dziś świątyń chrześcijańskich lub śladów po nich odnalezionych, których najnowszy katalog obejmuje 460, większość zbudowano pomiędzy początkiem wieku IV i wiekiem VII. Były to przeważnie kościoły wznoszone na planie tetrakonchy z czterema absydami lub na planie krzyża równoramiennego, z kopułą ustawioną na trompach. Równie często, zapewne pod wpływem architektury syryjskiej, pojawiały się od wieku V bazyliki na rzutach kwadratu lub prostokąta. Tak ukształtowane bryły bogato zdobiono rzeźbami i płaskorzeźbami wykonanymi w kamieniu lub stiuku, rozmieszczanymi wokół otworów okiennych, wokół portali, w formie fryzów, albo też okładzinami ceramicznymi wypełniającymi płyciny.