Dowód osobisty Tumanowicza

Podpułkownik Walerian Tumanowicz od 1918 był oficerem służby stałej Wojska Polskiego; brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz w wojnie polsko - bolszewickiej; we wrześniu 1939 dowodził I Batalionem 146 Pułku Piechoty; od 1940 roku był organizatorem i pierwszym inspektorem Inspektoratu Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej Mielec; od lutego 1944 do lipca 1945, pozostawał w dyspozycji Komendy Okręgu Armii Krajowej, należał do „Nie” i Delegatury Sił Zbrojnych; w 1945 objął kierownictwo akcją „Z” na terenie Obszaru Południowego Delegatury Sił Zbrojnych, po rozwiązaniu Delegatury Sił Zbrojnych działał w zarządzie Obszaru Południowego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”; aresztowany 22 października 1946 w Krakowie, wyrokiem z 10 września 1947 został skazany na karę śmierci, utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych oraz przepadek mienia na rzecz skarbu państwa; wyrok wykonano 13 listopada 1947 w więzieniu; szczątki podpułkownika Waleriana Tumanowicza do tej pory nie zostały odnalezione. Grób symboliczny Waleriana Tumanowicza został ustanowiony na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. 
Z krwi jestem Ormianinem, z duszy i przekonań Polakiem... Wraz z mlekiem matki wyssałem nienawiść do Związku Sowieckiego. 
Wypowiedź Waleriana Tumanowicza podczas procesu 

Zbiory prywatne 
Foto: Tobiasz Bułynko